Blues na Orlu czyli Muzyka, muzyka, fotografia

Pyszne, gorące jedzenie, rozgrzewające napoje i pląsy do rana, a dla wyciszenia 30 nastrojowych zdjęć na wystawie fotograficznej POTOKI IZERSKIE

Igor „Cukerro” Łojko – harmonijka ustna.

Członek grupy OBSTAWA PREZYDENTA oraz GOOD MORNING BLUES.
Jego mistrzowie to Smokin’ Joint (K.Wilson), Tigerman (K.Wilson), Come On In This House (Junior Wells).

Zainteresowania – żona, sporty wodne, zimowe, barowe, wino;
Sprzęt – harmonijki Hohner – Golden Melody, Marine Band Deluxe
Lubi – zjeść i wypić
Nie lubi – chodzenia po urzędach i prac ziemnych
Słucha – bluesa i to jest chyba największe zaskoczenie 😉

Na filmie ze swoich, niedawnych obchodów 40 urodzin w Klubie 4 Róże dla Lucienne w Zielonej Górze (7 min) gra i śpiewa z zespołem Good Morning Blues podczas Blues Session.

Mizia & Mizia Blues Band

Zespół w obecnym, pięcioosobowym składzie istnieje od maja 2006 roku. Wtedy to Witek namówił do współpracy i wspólnego grania bluesów przyjaciela z lat szkolnych, Roberta, który wraz z Grzegorzem stworzył sekcję rytmiczną Mizia & Mizia Blues Band. W październiku 2007 roku zespół zagrał na Małej Scenie na Rawa Blues Festival. W ciągu roku zespół okazjonalnie koncertuje w różnych klubach we Wrocławiu (Łykend, Kredens, Alive), a także w całkiem odległych miejscach jak Orle w Górach Izerskich, klub Korona w Kłodzku czy 4 Róże dla Lucienne w Zielonej Górze. W marcu 2008 zespół nagrał płytę Mizia&Mizia Blues Band zawierającą standardy bluesowe mistrzów gatunku (Muddy Waters, John Lee Hooker, ZZ TOP), a także własne utwory z przymrużeniem oka traktujące o tym, co jest głównym polem działalności Stefana i Włodka, czyli o szkole. W lipcu 2008 roku w roli basisty zespołu Roberta zastąpił Maciek Wolański, znany bluesowej publiczności z zespołu Sufit.

Oczywiście zespół nie rezygnuje też z akustycznego oblicza i bardziej archaicznego repertuaru. W ciągu 9 lat od założenia zespołu przez duet Stefana i Włodka Miziów i premierowego występu na festiwalu WYBRYK w III LO w 2000 roku zespół Mizia & Mizia razem z Witkiem, który nieco później dołączył do składu, czterokrotnie grał na Małej Scenie Rawy Blues, uczestniczył z sukcesami w takich festiwalach jak Blues Na Kujawach, Bluestracje, Noc Bluesowa w Rawie Mazowieckiej i Blues Brothers Day oraz koncertował w wielu miejscach w Polsce (Blues Club w Gdyni, Lizard King w Łodzi, kluby w Elblągu, Kłodzku) i oczywiście we wrocławskich klubach (4 Pory Roku, Gawra, Kaktus, Łykend, Rura, Kolor, Celtic). Ciekawostką mogą być występy akustycznego duetu Mizia&Mizia podczas podróży Miziów-nauczycieli po Rosji i Ukrainie razem z uczniami. Występy w Kijowie (Buddy Guy Blues Club, Blues Cafe i … występ uliczny na Chryszcziatiku) oraz w Sankt Petersburgu (Jimi Hendrix Blues Club) były naprawdę niesamowitym przeżyciem dla muzyków, ich uczniów i także niezwykle chłonnej na bluesa miejscowej publiczności.

Stefan Mizia – harmonijka ustna
Witek Mizia – gitara elektryczna
Włodek Mizia – wokal, gitara akustyczna, gitara elektryczna
Grzegorz Siwicki – perkusja, instrumenty perkusyjne
Maciek Wolański – gitara basowa

Romantyczna próbka twórczości M&M BB na zaostrzenie apetytu.

POTOKI IZERSKIE – Andrzej Woźniak

W salce wystawowej jest do obejrzenia pierwsza, autorska wystawa fotograficzna Andrzeja Woźniaka z Rębiszowa. Wernisaż odbył się 22. września br. na Pożegnanu Lata.

Autor fotografuje od 2005 roku, głównie przyrodę, co nie dziwi, jeżeli zważyć jego zamieszkanie w ciszy i zieleni pod lasem. Andrzej jest kameralny, źle się czuje w gwarze cywilizacji, ale na łonie natury rozkwita wrażliwością spojrzenia. Jego pejzaże, zamglone lub eksplodujące światłem są zawsze pełne uroku. Fotografia przyrody wymaga odporności, a przede wszystkim cierpliwości. Andrzej wędruje z aparatem o różnych porach doby, przy niekoniecznie łaskawej pogodzie, gdy inni turyści siedzą w schroniskach. Najciekawiej jest w lesie po deszczach, roztopach, gdy tworzą się miliony chwilowych strumyków i pęcznieją w poważne, chociaż okresowe rzeczki.
Wystawa na Orlu to POTOKI IZERSKIE, 30 zdjęć z wędrówek po Górach i Pogórzu Izerskim. Potoki, rzeczki, zakola, kaskady, strumyki… wszystko to szemrze, pluszcze, aż się czuje wilgoć i krople na twarzy.

Świetne zdjęcia są utrzymane w jesiennej tonacji, tak jak pejzaż za oknem schroniska. Doznania artystyczne można wzmocnić wychodząc kilka metrów za schronisko nad potok Kamionek. Trochę dalszy spacer z biegiem Kamionka doprowadzi nas na mostek graniczny na Izerze i pozwoli posłuchać rzeki przeciskającej się pośród licznych kamieni w korycie. Wszystko dokładnie tak, jak na zdjęciach Andrzeja. Przez Granicznik można wrócić do schroniska, pośród wodnego drobiazgu kapiącego ze skał, żeby z kubkiem gorącej kawy zajrzeć ponownie na wystawę i skonfrontować wrażenia z wycieczki ze spojrzeniem Andrzeja na wodny, izerski świat. Tak zintegrowana z bezpośrednim otoczeniem, wystawa fotograficzna to prawdziwa rzadkość. Na prawdę warto przyjechać na Orle jeszcze przed pierwszym śniegiem. U nas pierwszy śnieg znika… w maju! Wystawa będzie dostępna do końca listopada br.

ZAPRASZAMY